تاریخچه جودو در ایران تا سال 1371

در اواخر دهه 1330 دو نفر افسر پلیس به نام بهروز سرشار و انوشیروان شهیدی (مرحوم) جهت بازدید به آکادمی پلیس سوئد اعزام شدند و درآنجا با تمرینات جودو که توسط دانشجویان انجام می شد آشنا شدند.

پس از مراجعت آقای سرشار با مراجعه به بخش فرهنگی سفارت ژاپن در تهران با این ورزش بیشتر آشنا گردید و از این محل متوجه شد که دو نفر ژاپنی جهت شناسانیدن جودو به کشورهای مختلف به مصر و کشورهای همسایه از طریق کودوکان جودو ژاپن اعزام خواهند شد با تمهیداتی موافقت آقای فریدون صادقی مسئول تربیت بدنی شهربانی را اخذ و با پشتیبانی ایشان ترتیب دعوت دو هفته‌ای این دو مربی ژاپنی را داد و بالاخره در سال 1345 آقایان ایکیدا و ناکامورا به ایران آمده و درسالن ورزش دانشگاه پلیس با انجام نمایشاتی جودو را برای افسران دانشگاه که ورزشکار بودند و تنی چند از پرسنل سایر نیروها معرفی کردند.

در این کلاس علاوه برآقایان سرشار ، شهیدی ، سعادتمند ،مدنی و تنی چند از پرسنل تربیت بدنی نیز حضور داشتند.

دسته بندی تکنیکهای جودو

سیستم قدیمی تقسیم بندی فنون Go Kyo

این سیستم تقسیم بندی شامل40 تکنیک پرتابی است که به نام Go Kyo no waza به معنی 5 درس (سطح) پرتاب می باشد. در این دسته بندی تکنیکها به 5 گروه یا سطح(کیو) 8 تایی تقسیم می شوند. این دسته بندی تا سال 1920 مورد استفاده بود.

Go Kyo no waza
Dai-ikkyo گروه 1	De-ashi-harai, Hiza-guruma, Sasae-tsurikomi-ashi, Uki-goshi, Osoto-gari, O-goshi, Ouchi-gari, Seoi-nage (8 تکنیک)
Dai-nikyo گروه 2	Kosoto-gari, Kouchi-gari, Koshi-guruma, Tsurikomi-goshi, Okuri-ashi-harai, Tai-otoshi, Harai-goshi, Uchi-mata (8 تکنیک)
Dai-sankyo گروه 3	Kosoto-gake, Tsuri-goshi, Yoko-otoshi, Ashi-guruma, Hane-goshi, Harai-tsurikomi-ashi, Tomoe-nage, Kata-guruma (8 تکنیک)
Dai-yonkyo گروه 4	Sumi-gaeshi, Tani-otoshi, Hane-makikomi, Sukui-nage, Utsuri-goshi, O-guruma, Soto-makikomi, Uki-otoshi (8 تکنیک)
Dai-gokyo گروه 5	Osoto-guruma, Uki-waza, Yoko-wakare, Yoko-guruma, Ushiro-goshi, Ura-nage, Sumi-otoshi, Yoko-gake (8 تکنیک)

منبع: سایت کودوکان

در جودو اخطار نگیرید

1-اجتناب از گرفتن کومی کاتا به منظور ممانعت از انجام عمل در مسابقه

2-در یک وضعیت ایستاده بیش از حد ، حالت دفاعی اختیار نماید ( معمولا بیش از 5 ثانیه )
3- اجرای تکنیک بدون هیچ گونه کشش که به ظاهر برای یک حمله طرح ریزی شده لکن بوضوح نشان دهنده آن است که قصـدی برای پرتاب حریف وجود نداشته است همچنین هیکومی چوئی (افتادن از پشت ) را حمله کاذب گویند .
4- در یک حالت ایستاده گرفتن پایین آستین حریف بطور مستمر بمنظور دفاع معمولا بیش از 5 ثانیه

5- در یک وضعیت ایستاده گرفتن انگشتان یک یا دو دست حریف ( پنجه داخل پنجه ) با هدف قفل کردن و بمنظور ممانعت از فعالیت در مسابقه ( معمولا بین 3 الی 5 ثانیه ) .

موکسو یامدیتیشن

موکوسو عبارت است از بخشی از تمرین ذهن به نام موشین که از ذِن در مذهب بودیسم می‌آید. در این تمرین، شخص باید سعی کند به مرحله‌ای از ذهن برگردد که همانند ذهن یک بچّه تازه به دنیا آمده دارد، یعنی ذهن بدون احساس ترس، اندوه و پریشانی، بدون احساس درد، سرما و ... ، نوزاد نمی‌‌تواند این‌ها را پیش‌بینی کند، بنابراین ترس برای او مفهومی ندارد و لذا قبل از حرکت، تردیدی نیز نخواهد داشت. یک بزرگسال وحشت و هراس را می‌‌شناسد بنابراین می‌‌ترسد و هنگامی که مورد حمله قرار می‌‌گیرد، عصبی و هیجان‌زده می‌‌شود و بدنش سخت شده و بی‌‌استفاده می‌گردد چرا که حرکاتش محدود می‌‌شوند.

اگر کسی‌ گُل زیبایی را ببیند به طور طبیعی، ذهن روی آن گل متمرکز می‌‌شود، ولی اگر ذهنی خالی (موکوسو) داشته باشیم، مغز علاوه بر آن گل، نسبت به هر چیز دیگری نیز آگاهی دارد.

بنابراین هنگام مبارزه با دشمن، در اجرای ضربات حمله‌ای و دفاعی، اگر فقط بر روی تکنیکهای دفاعی و سد کننده تمرکز شود، مغز به آن حرکات محدود می‌‌شود، ولی اگر ذهن خالی باشد (و تکنیکها نیز به اندازه کافی تمرین شده باشند)، بدن قادر خواهد بود به طور خودکار حرکت بعدی را انجام دهد و حرکات نیز همیشه به طور طبیعی اجرا شوند.

مطالبی جالب و خواندنی در مورد جودو

ورزش «جودو» یکی از ورزشهای قدیمی در کشور ژاپن و بنیانگذار آن استاد «کانو» است. واژه «جودو» از ترکیب دو کلمه "جو" به معنای ملایمت ، و واژه "دو" به معنی اصل و یا روش است لغت"جو" از ورزش «جوجیتسو» مشتق شده که توسط سامورائی ها مورد استفاده قرار می گرفت . پس جودو را تحت عنوان "روش ملایمت" ترجمه کرده اند. استاد کانو، جودو را آمیزه ای ا ز قدرت و هنر توصیف کرد که در آن به شما می آموزد، چگونه از قدرت رقبا علیه خود آنها استفاده کنید و جودوکار یاد می گیرد چگونه درصدد اجرای حمله به موقع در طول مدت مسابقه باشد . جودوکار در حین مسابقه می آموزد به دنبال نقاط ضعف حریف بوده و آماده باشد که با تمام قوا به اوحمله کند. البته نکته اصلی در طول مسابقه، به کارگیری مقدار صحیح قدرت مورد نیاز است.در این ورزش یک آدم ضعیف و سبک وزن با استفاده از فنون جودو می تواند یک هرکول قدرتمند را بر زمین بزند و بر او غلبه کند یعنی یک فرد کوچک اندام با استفاده از اصول "یاوارا" می تواند مرد قوی هیکلی را پرتاب کند ویا به نحو موثری از قدرتش برای خنثی کردن قدرت یک مرد قوی هیکل استفاده کند .  

اصول جودو :

در جودو 2 نوع مهارت کلی وجود دارد :
1- فنون تکنیکی : مجموعه حرکات دقیق که برای غلبه برحریف در پی هم می آیند.
2- فنون تاکتیکی : خلق شرایطی که می توان تحت آن شرایط، فنون تکنیکی را به خوبی به کار برد. فنون مذکور بر اساس 3 اصل مهم قرار دارد که به شرح هرکدام از آنها می پردازیم :

مطلبی کامل در مورد استاد جیگارو کانو پایه گذار جودو

«کانو» بنیان گذار این پدیده نو در شهر میکاگه در کنار شهر ساحلی «کوبه» متولد گردید. او در نوجوانی بسیار رنجور بود. در سیزده سالگی او را به یکی از آموزشگاههای جوجیتسو سپردند تا با ورزش تن خود را قوی کند. اولین استاد کانو «فوکودا» بود. فوکودا از میان فنون جوجیتسو فنون پیچاندن و قفل کردن مفصل ها و شکستن دست و پا را با استفاده از اهرم خوب می دانست . او از قهرمانان اعجاب آور آن روزگار بود چون در سن ۱7سالگی به درجه استادی رسیده بود پس از مرگ استاد که در جوانی اتفاق افتاد کانو به فکر ابداع جودو و تفکیک و کلاسه کردن فنون آن افتاد
کانو در جوانی به این فکر افتاد که «جیتسو» ها را به «دو» تبدیل کند یعنی مبارزه را به ورزش بدل سازد و در این کار موفق شد. او پس از مطالعه فراوان و استفاده از تجربیات استادان نقاط مختلف ژاپن از بین فنون مرگبار و کشنده جوجیتسو فنونی را برگزید و صرفاً آنها را برای بکارگیری در مبارزات مجاز دانست و نام جوجیتسو را به جودو تغییر داد و در سال 1882 محلی را به نام کودوکان تأسیس نمود.  

خانواده کانو در سال 1871 به توکیو نقل مکان کردند. کانو در سن 18 سالگی در مدرسه هنرهای رزمی جوجیتسو در رشته «تن‌جین شینوریو» که یکی از هنرهای رزمی بود، ثبت‌نام کرد. این رشته شامل ضربه زدن و گلاویز شدن می‌شد و به داشتن هارمونی، بیشتر تأکید داشت تا مبارزه کردن.

لوتار ماتیوس: فوتبال می‌تواند همراه با جودو یادگرفته شود!

 حضور اسطوره فوتبال آلمان در مسابقات جودو؛

اسطوره فوتبال آلمان به عنوان میهمان ویژه در مراسم قرعه‌کشی مسابقات جودوی گرند پری، در شهر دوسلدورف آلمان حضور یافت.

"لوتار ماتیوس" بازیکن سابق تیم ملی فوتبال آلمان که با دعوت "ماریوس ویزر" رئیس فدراسیون بین‌المللی جودو به این مراسم دعوت شده بود، در جریان قرعه‌کشی این رقابتها حضور یافت.  

ویزر در این خصوص گفت: باعث افتخار جودو است تا اسطوره‌ای مانند ماتیوس ما را همراهی کند.

بهترین بازیکن فوتبال جهان در سال 1991 در جریان قرعه‌کشی مسابقات گرند پری جودو علاقه‌مندی خود را به این ورزش رزمی، اینچنین نشان داد: جودو ورزشی است که شامل ترکیبی از نظم و قوانین با یک اندازه اهمیت می‌شود. فوتبال می‌تواند از این موضوع بسیار بیاموزد. با قوانین جدید جودو، این ورزش می‌تواند حتی پاک‌تر شود. 

منبع: خبرگزاری ورزش ایران

جودو ورزش مقابله با رقیبان بزرگ * تجارت و مدیریت جودویی

چکیده

شرکتها برای دستیابی به موقعیت بهتر در ابعاد جهانی و محلی، با توجه به شرایط پیرامونی و وضعیت همتایان خود و مهمتر از همه قابلیتها و ظرفیتهای خود در بازار باید با دیدی عمیقتر به فعالیت بپردازند . در این زمینه ورزش جودو و تکنیک‌هایش چند سالی است که نظر محققان و کارشناسان بازاریابی را به خود جلب کرده است . در این مقاله سعی شده تا به کاربرد این ورزش در صنایع و بازار پرداخته شود.

جودو و سیاست * استراتژی جودویی

    از مقایسه روشهای رقابت در رشته های مختلف درسهای بسیاری می توان گرفت. بعضی از پژوهشگران از اینگونه مقایسه ها درس آموزی کرده و حتی استراتژی های نوینی را برای پیروزی در رقابتها یافته اند.
    یکی از این موارد؛ استراتژی جودویی (JUDO STRATEGY) است که روشی برای رقابت با حریفان قدرتمندتر به شمار می رود و بر مهارت، بیش از بزرگی و قدرت تاکید می کند.
    این استراتژی برای اولین بار در سال 2002 در نشریه= BUSINESS STRATEGY REVIEW BSR توسط DAVID B YOFFIE و MARY KWAK مطرح گشت.
    البته گفته می شود قبل از توسعه استراتژی جودویی، مفهومی به نام اقتصاد جودویی مطرح گشت که حداقل 20 سال از موضوعهای مهم در جهان اقتصاد بوده است. جودیس جلمن و استیون سالوپ، دو اقتصاد دانی بودند که واژه اقتصاد جودویی را ابداع کردند اقتصاد جودویی راهبردی است که به یک شرکت اجازه می دهد که از رقیب بزرگتر به عنوان مزیت برای خود بهره بگیرد.
    تفکر اصلی پشت این راهبرد- تبدیل قدرت رقیب به نقطه ضعف- است که اساسا روشی بسیار جذاب است.